Żywkowo - bociania stolica na Warmińsko-Mazurskim Szlaku Bocianim
Jest to najpopularniejsza z polskich tzw. "bocianich wsi". Odnotowuje się, że Żywkowo zamieszkuje ok. 160 bocianów białych w 42 gniazdach. Najwięcej bocianich gniazd (24) ma w swoim gospodarstwie Polskie Towarzystwo Ochrony Ptaków.
Wieś położona w dolinie strumienia, o układzie ulicówki z zachowaną tradycyjna zabudową siedlisk, otoczona polami uprawnymi i łąkami. Domy murowane, w większości tynkowane, pokryte czerwoną, ceramiczną dachówką. (oprócz jednego odremontowanego w 2005 roku- blachodachówka).Zabudowanie gospodarcze murowane z cegły. Teren pagórkowaty o przewyższeniach przekraczających niekiedy 10 m. Zachowane małe stawy,bagienka, podmokłe łąki i torfowiska.
Krajobraz wzbogacają zadrzewienia śródpolne, kępy drzew oraz krzewów otaczających oczka wodne i podmokłe zgłębienia terenu oraz rosnące na miejscu dawnych siedlisk a także droga dojazdowa z Górowa Iławeckiego do granicy państwa - obsadzona starymi drzewami: lipy, klony, jesiony.
Wieś o pochodzeniu pruskim, o nazwie Seweke. Zniszczona i wyludniona podczas wojen polsko-krzyżackich. Po wojnie trzynastoletniej zanikła.
Wymieniona ponownie w 1785 roku jako wieś królewska o 6 domach. w 1821 roku wieś liczyła 44, a w 1928 roku 54 mieszkańców. Według danych z 1983 roku wieś składa się z 14 budynków i zamieszkiwało ją 118 osób. w 1999 roku - już tylko 40 osób. w następnych latach ilość mieszkańców spadła do około 30. Po II Wojnie Światowej na miejsce wysiedlonych niemieckich mieszkańców przywieziono osadników pochodzenia ukraińskiego - akcja "Wisła" 1947 rok. Potomkowie osadników żyją tu do dzisiaj. W 2000 roku wieś i gmina Górowo Iławeckie, przy wsparciu wspólnoty grekokatolickiej ufundowała i wzniosła kapliczkę grekokatolicką znajdującą się w centrum wsi, na miejscu, gdzie dawniej stał krzyż.
Sposób zagospodarowania terenu wokół wsi i ekstensywna gospodarka rolna prowadzona przez rolników zawsze sprzyjały bocianom, dlatego jest ich tu aż 30 do 40 par rocznie. W 1998 roku w odległości około 1 km od wsi, w kierunku wschodnim, ustanowiono użytek ekologiczny o powierzchni 87,02 ha. Celem jego utworzenia było zapewnienie bazy pokarmowej dla bocianów. Część użytku jest dzierżawiona przez Polskie Towarzystwo Ochrony Ptaków i wykaszana na własne potrzeby w sposób nie zagrażający ptakom i innym zwierzętom zamieszkującym łąki. Na obszarach niewykaszanych znajdują schronienie zwierzęta, którymi żywią się bociany: myszy, norniki, owady, płazy, gady.
|