Historia powstania gazowni miejskiej w Górowie Ił. W dniu 6 maja 1907 roku magistrat, powziął decyzję o budowie gazowni na węgiel kamienny. Inwestycję zlecono specjalistycznej firmie Karla Frandego z Bremy. Wg przygotowanej przez nią dokumentacji gazownia miała produkować 50dm3 gazu na dobę, miały powstać piece jeden podwójny, jeden potrójny, zbiornik gazu o pojemności 350m3, sieć rur o przekroju od 150 do 60mm swą długością zbliżała się do 8000m, zaś koszt całości obliczono na sumę 96tys. ówczesnych marek. Budowę ukończono 13.09.1908 roku, w tym dniu wyprodukowano pierwszy gaz. Cena 1m3 wynosiła 20 fenigów za gaz oświetleniowy oraz 15 fenigów za rurowy. Węgiel dowożono z kopalni Bulfen. Pierwszy milion m3 gazu wyprodukowano 15.02.1920 roku, drugi - 8.04.1931 roku. Gazownia w latach 1908-1910 zarządzana była przez Centralny Urząd w Bremie. W 1910 przeszła pod zarząd miasta, jej kierownikiem został Altermann, którego w 1912 zastąpił Naujod. Palaczem zatrudnionym przez miasto był Guss.
 

W sierpniu 1914 roku wkrótce po wybuchu I wojny światowej, kierownika gazowni i głównego palacza powołano natychmiast do wojska. Niebawem do miasta wkroczyli Rosjanie, przed którymi wszyscy uciekali, także pracownicy gazowni. Ale już po 8 dniach okupacji po przegranej bitwie pod Tannenbergiem Rosjanie wycofali się z miasta. Sytuację w gazowni uratował sprowadzony z Pruskiej Iławki kierownik tamtejszego zakładu Ranser. Jednak wojenna zawierucha zaważyła na dostawach węgla do gazowni i w roku 1919 gaz produkowano z kłód drewnianych i pniaków, co powodowało wyzwalanie się w nim octanów. Niszczyły one nagminnie gazowe liczniki. Z tego min. powodu zamontowano w 1921 roku koksowe urządzenie gazowe, pozwalające na łączenie w wysokiej temperaturze gazu koksowego( 25% ) z gazem węglowym ( 75% ). Dla usprawnienia pracy palaczy zamontowano w roku 1920 maszynę do załadunku retort tzw. muldę. Do 1925 roku miasto było oświetlane przez 42 latarnie gazowe, gazownia obsługiwała około 400 gospodarstw domowych. Po wprowadzeniu elektryczności gazownia nadal utrzymywała produkcję, ponieważ energii elektrycznej używano przeważnie do napędu maszyn rolniczych, urządzeń zakładowych rzemiosła i produkcji. Gazownia pracowała nieprzerwanie aż do lutego 1945 roku. Po II wojnie światowej zdewastowana w 45% zaczęła na nowo pracować dopiero w 1964 roku, dzięki urządzeniom uzupełnionym z ościennych gazowni w Sępopolu i w Braniewie. Zakład w Górowie Iławeckim pracował aż do 1992 roku. Po zakończeniu produkcji dwa lata trwały prace remontowe związane z otwarciem muzeum, które otworzyło swoje podwoje w 1994 roku. W części gdzie znajdowało się składowisko węgla zgromadzono jako eksponaty różnego rodzaju akcesoria gazownicze.
 

Kontakt: 11-220 Górowo Iławeckie, ul. Wyszyńskiego 20, tel. 89 761 10 92,Wszystkich zainteresowanych zwiedzaniem Muzeum Gazownictwa Warmii i Mazur w Górowie Iławieckim prosimy o wcześniejszy kontakt z panem Zbigniewem Kaszubat (Punkt Dystrybucji Gazu w Lidzbarku Warmińskim) w godzinach 7.00 – 15.00. pod numerem telefonu 89 538 34 32. Wstęp do Muzeum jest bezpłatny.